Hoe voorkom je onscherpte in je foto's?
dinsdag 20 augustus 2024
Regelmatig hoor ik fotografen zeggen dat zij onscherpte in hun foto's hebben. En dan met name dat de ogen niet scherp zijn. De scherpte of onscherpte in rest van de afbeelding maakt dan blijkbaar niet zoveel uit, zolang de ogen maar scherp zijn. Op zich best een vreemde gedachtengang want het gaat om balans tussen scherp en onscherp. Maar goed, het kan natuurlijk zo zijn dat de ogen inderdaad niet scherp zijn. Dit kan aan verschillende dingen liggen. Maar voor nu pik er één "probleem" uit. En ik denk dat dit "probleem" voor veel fotografen stiekem wel een beetje herkenbaar is.
Het allereerste waar je aan kunt denken is: "Hoe ver zoom je eigenlijk in op je LCD, in Lightroom of Photoshop?" Als je "meer dan 100%" als antwoord geeft, dan raad je het vast al? Vaak ligt daar het probleem. Of eigenlijk was er nooit een probleem. Alleen tussen je oren ;)
Natuurlijk mag je wel inzoomen tot meer dan 100%, maar het is over het algemeen niet handig om dit te doen achter op je LCD. En al helemaal niet tijdens het nabewerken. Hier zijn vier redenen waarom:
Kwaliteitsverlies: Bij inzoomen boven de 100% zie je de individuele pixels van je afbeelding uitvergroot. Dit kan leiden tot overdreven aandacht voor details die in de uiteindelijke afbeelding nauwelijks zichtbaar zijn. Je kunt hierdoor correcties aanbrengen die bij een normaal kijkformaat, dus 100% of net wat minder, niet nodig of zelfs storend zijn. Je denkt bijvoorbeeld dat er ruis zit en gaat dit verwijderen. Terwijl dit A: in de uiteindelijke weergave niet eens zichtbaar is en B: het waarschijnlijk geen ruis is maar de uitvergrote pixels.
In het voorbeeld hieronder zie je wat ik bedoel en wat pixels zijn. Er is 300% ingezoomd. Haar gezichtje lijkt onscherp. Als je naar de originele afbeelding bovenaan deze post kijkt, dan zie je dat dit helemaal niet relevant is om te doen en dat het leuke meisje wel degelijk scherp is. Door teveel inzoomen mis je bovendien het verhaal van de foto en zie je ook niet waarom zij zo blij lacht? Namelijk door het soort van vissen in een vijvertje met eendenkuikentjes.
Wanneer je teveel inzoomt, zie je pixels. Je rekt als het ware de afbeelding dan uit elkaar. En dat geeft een vertekent beeld van het origineel en het hele verhaal. Verkeerde beoordeling van details: Wanneer je meer dan 100% inzoomt, kunnen details die normaal nauwelijks zichtbaar zijn, erg overdreven lijken. Hierdoor kun je beslissingen nemen die je foto er niet echt mooier op maken, zoals het overmatig verscherpen of het corrigeren van details die totaal niet relevant zijn. Sterker nog, hierdoor kan het gebeuren dat je juist nadruk legt op details die je liever op de achtergrond ziet.
Efficiëntie: Werken met extreem ingezoomde beelden kan je workflow vertragen, omdat je geneigd kunt zijn om veel te veel tijd te besteden aan onbelangrijke details. Dit kan dan weer onnodige bewerkingen opleveren die de uiteindelijke kwaliteit van je foto niet verbeteren.
Verloren tijd: Wat mij betreft het belangrijkste: al die onnodige tijd ben je kwijt en krijg je nooit meer terug. Stel je eens voor wat je met al die verloren minuten en uren zou kunnen doen? Je hebt, als je al die tijd bij elkaar optelt zo een heerlijke dag met je gezin of vrienden ervoor laten schieten. En hoe jammer is dat?
Moraal van het hele "Pixel Peeper" verhaal, - want ja, er bestaat écht een naam voor iemand die teveel op scherpte let en overdreven inzoomt-, In principe is het dus beter om bij 100% of minder in te zoomen, omdat dit een natuurgetrouwere weergave geeft van hoe je foto eruit zal zien bij normaal gebruik, zoals op een afdruk, telefoon, LCD of beeldscherm.
Dus de volgende keer dat je denkt dat je foto onscherp is, let dan eerst goed op of je stiekem niet aan het "Pixel Peepen" bent ;)
 |
| Let's create some magic! |
Lijkt het jou wat om Dromerige Fine Art foto's te leren maken. Nou, laat ik daar nu een hele leuke en supercomplete online cursus voor geven die je volledig in je eigen tijd kunt volgen. Deze week komt het online. Wil je direct bericht als het zover is en je inschrijven met een leuke actiekorting? Volg mij dan op Facebook of Instagram. Maar je krijgt nog sneller bericht als je jezelf inschrijft voor mijn nieuwsbrief.
Geluk zit in de kleine dingen
zaterdag 27 januari 2024
 |
Soms kan ik echt overdonderd raken door wat ik online voorbij zie komen. Het lijkt wel of je tegenwoordig een groots- en meeslepend leven moet hebben. Een leven waarin je maar liefst “100K” per maand verdient en daarnaast mooie avonturen beleeft op één of andere besneeuwde berg in Noorwegen of Zweden. Als eerste vraag ik dan altijd af waar je überhaupt de tijd vandaan haalt om te reizen? Want als je die 100K wilt verdienen, dan zal je daar toch ook echt heel veel tijd aan moeten besteden. En dan voornamelijk achter je telefoon of computer! Volgens mij heeft een dag nog steeds maar 24 uur. Eigenlijk is het ook best wel tegenstrijdig. Heel veel geld verdienen om daarna je rust te gaan zoeken tussen de fjorden. Persoonlijk vind ik dat zonde van mijn tijd. Want echte rust vind ik thuis. Daarom heet het ook "thuis." Maar goed, wie ben ik?
Mijn hoofd draait van zichzelf al overuren en vaak een grote chaos. Dus om mij dan ook nog druk gaan maken om een zo (voor de buitenwereld) interessant mogelijk leven te hebben met nog meer geld dan kan ik er echt niet bij gebruiken. Wat is er trouwens mis met een klein, fijn en simpel leven. Een leven waarbij ik de liefsten van de wereld elke dag om mij heen heb. En mooie herinneringen aan de eettafel maak in plaats van aan een strand met wuivende palmbomen? Begrijp mij niet verkeerd hoor. Ik heb niets tegen vakantie en een mooi strand. Sterker nog. Op reis gaan kan enorm inspirerend werken. En er is niets zo mooi als nieuwe dingen ontdekken. Juist door andere culturen en omgevingen te leren kennen en je daarop aan te passen wordt je mijns inziens een beter mens. Het gaat mij vooral op de posts op Social Media waarin het "Ultieme geheim" wordt gepromoot waarin "ook jij vanuit uit je luie stoel heel veel geld kunt verdienen als je een product aanschaft waarin je maar 5 simpele stappen hoeft te volgen." Die posts gaan meestal vergezeld van iemand op een verlaten berg met een warme muts op. Daar is het ultieme geluk te vinden en kom je tot jezelf. Als je maar eerst dan 5 simpele stappengids koopt. En dat vind ik dan weer wat minder. Ik heb heel veel van onze wereld gezien. En daar ben ik heel dankbaar om dat dit kan. Maar als er een ding is wat ik wel heb geleerd dan is het dat het niet uitmaakt waar je heengaat, want je neemt zelf altijd mee.
Vanuit mijzelf heb ik veel behoefte aan rust en stilte om orde te scheppen in mijn chaotische hoofd. Ik heb geen behoefte aan een wild- en druk leven met een verplichting om mijzelf steeds vast te leggen voor Social Media. Of maar te blijven promoten hoe "interessant mijn business is" en dat "ook jij mijn droomleven kan leiden." Wat een onzin! Als ik eraan denk word ik al doodmoe! Een warm strand spreekt mij op zich wel aan maar de reis en alles wat erbij komt kijken naartoe? Jemig.. Daar haak ik al af. Haasten, drukte, stress, 24 uur per dag aan staan en een slaaf worden van mijn telefoon, mail, Social Media, whatsapp.. Nee, dankjewel. Als ik weg ben of een avondje uit en mijn telefoon überhaupt bij mij heb, dan vergeet ik alsnog foto's te posten van hoe leuk ik het heb. Want ik ben op zo'n moment veel te druk met het genieten van het moment. Vandaar dus dat je online over mij persoonlijk vrij weinig vindt. Het is namelijk voor een ander helemaal niet zo interessant wat ik allemaal uitspook. De meeste tijd doe ik precies hetzelfde als jij. Opstaan, werken, boodschappen doen, koken oftewel alle dingen die bij een doodnormaal en dagelijks leven horen. Met als uitzondering een vakantie, heerlijke wandeling of avondje uit. Net zoals jij waarschijnlijk doet. En daar is helemaal niks mis mee.
Toen ik jong was kon ik nog echt “verdwijnen”. Er was geen internet, mobiele telefoon, camera’s overal en ga zo maar door. Ik klink nu wel echt heel oud maar ik was echt op avontuur en niemand wist waar ik uithing. Dat was ook niet erg want ik kwam toch altijd wel terug. Het was niet anders dus daar maakte zich ook niemand druk over.
Door de jaren heen merk ik wel dat de druk om “bijzonder” te zijn, heel erg hoog is. En dat vind ik best wel heftig. Niet voor mij, want ik doe er toch niks mee. Maar hoe vervelend is het als je daar wel vatbaar voor bent? Want wat is bijzonder? Iedereen is toch bijzonder? Ongeacht wat je doet? Misschien heb je dan nog niet de juiste mensen om je heen verzameld als je vind dat je niet bijzonder genoeg bent? Altijd maar “aan” staan is voor niemand goed. En helemaal niet als je van jezelf uit al best gevoelig of creatief bent. Als je van jezelf uit weet dat je meer tijd nodig hebt om te herstellen van welke prikkel dan ook. Hoe groot of klein die prikkel ook is.
Mijn kinderen hebben helaas allemaal het overprikkelde gen van mij geërfd en daar baal ik soms best wel van anno 2024. Maar wijsheid komt met de jaren. En gelukkig heb ik door de jaren heen met vallen en opstaan geleerd om daar mee om te gaan. En als moeder hoop ik ook dat mijn kinderen daar wat aan hebben. Of liever gezegd, aan mijn gedrag. Want kinderen luisteren niet, ze leren alleen door het ze voor te doen zonder uitleg. Ongeacht hun leeftijd. Want ondertussen zijn ze allemaal volwassen.
Gezellig shoppen zit er bij ons niet in. Veel te druk. Dus wat dat betreft is het wel weer mooi dat je alles online kunt bestellen. Gewoon lukraak flink wat kilometers maken door de natuur, dat doe ik dan wel weer heel erg graag. Het klikt een beetje oudbollig maar weet je hoe fijn het is om de bossen in te gaan met de hond en maar te zien waar je uitkomt? Het zit ondertussen zo in mijn systeem dat ik er elke dag naar uitkijk. Genieten van de prachtige bossen en heide en vooral van de stilte. Dat heb ik echt nodig. En de telefoon blijft thuis. Wat op zich ook niet zo vreemd is want die ben ik toch altijd kwijt. Het mooie is dat door dit elke dag te doen, mijn kinderen zijn gaan zien dat wandelen eigenlijk best wel relaxed is. En vaak gaan ze ook mee. Tijdens deze wandelingen ontstaan er bijzondere en dierbare gesprekken. En dat maakt de toch al sterke band die we hebben, nog sterker. Door weer en wind, met regenjas, muts en als het echt heel koud is, warme chocomel mee in een thermoskan. En natuurlijk een beetje dom achter onze hond aanrennen.. Goh.. als je mij dit 20 jaar geleden had verteld dat ik hier zo van zou genieten, dan had ik je voor gek verklaard. Hoe simpel en eenvoudig kan het leven zijn! Geluk zit écht in de kleine dingen. Nogmaals, ik hoef geen groots en meeslepend leven. Want er is niks mis met een simpel, klein en fijn leven. En alleen al dat besef is mij zoveel meer waard dan het verdienen van 100K, de hele dag "aan" staan en alles te moeten delen online! En ik hoop dat ik dat als moeder mag meegeven aan mijn kinderen.
Nou, genoeg geschreven.. Ik doe mijn laarzen aan en ga weer op pad. Hossen door de bossen en kijken welke avonturen we vandaag weer gaan beleven.
Liefs, Willie
