HSP, ADHD en dan nog fotograferen?
zaterdag 12 oktober 2024
Apeldoorn, Nederland
Een tijd lang heb ik erover nagedacht om wat anders te gaan doen, maar hoe- of wat, ik kwam er maar niet uit. Het zat mij gewoon niet helemaal lekker. Want wat ik nu doe is té leuk! Dus om het meteen maar duidelijk te maken: “Nee, ik stop niet met fotograferen of lesgeven.” Beide zitten in mijn bloed. Ik wil de wereld vastleggen met mijn camera zoals ik haar zie én anderen helpen het allerbeste uit zichzelf te halen. En iets anders wil ik niet! Maar voor ik verder ga, even een flashback: voordat ik fotograaf werd, werkte ik in de jeugdzorg en het speciaal onderwijs. Daar gebruikte ik creatieve therapie en fotografie om jongeren te helpen anders naar zichzelf en de wereld te kijken. Toen ik fulltime fotograaf kon worden, kon ik die kans niet laten liggen. Wie wil er nu niet de hele dag fotograferen?
ADHD, HSP en nog meer stempels
Na bijna 30 jaar als zelfstandig fotograaf, creatief therapeut en docent, ben ik erachter gekomen dat mijn “werk” in essentie hetzelfde is gebleven. Ik maak nog steeds foto’s, geef les en bied coaching aan. Het enige wat is veranderd zijn de locaties en de mensen.
Als fotograaf heb ik vooral veel creatieve vrouwen les mogen geven. En na al die jaren zie ik vaak dezelfde onderliggende uitdagingen in het creatief niet vooruit komen: Jezelf vergelijken met anderen, onzekerheid, prikkels en jezelf op de tweede of zelfs derde plaats zetten. Veel creatievelingen lopen tegen een onzichtbare muur aan. Een muur die ik maar al te goed ken. Ook ik heb mijn eigen stempels: ADHD en HSP. Mijn zintuigen staan altijd aan, en dat kan soms enorm overweldigend zijn. Maar hé, dit is wie ik ben en het gaat nooit meer weg! Alleen betekent het niet dat ik er maar mee moet dealen! Want er is een manier om het voor jezelf een stuk relaxter te maken. En juist daarbij wil ik anderen graag helpen om hier ook hun weg in te vinden.
Na bijna 30 jaar als zelfstandig fotograaf, creatief therapeut en docent, ben ik erachter gekomen dat mijn “werk” in essentie hetzelfde is gebleven. Ik maak nog steeds foto’s, geef les en bied coaching aan. Het enige wat is veranderd zijn de locaties en de mensen.
Als fotograaf heb ik vooral veel creatieve vrouwen les mogen geven. En na al die jaren zie ik vaak dezelfde onderliggende uitdagingen in het creatief niet vooruit komen: Jezelf vergelijken met anderen, onzekerheid, prikkels en jezelf op de tweede of zelfs derde plaats zetten. Veel creatievelingen lopen tegen een onzichtbare muur aan. Een muur die ik maar al te goed ken. Ook ik heb mijn eigen stempels: ADHD en HSP. Mijn zintuigen staan altijd aan, en dat kan soms enorm overweldigend zijn. Maar hé, dit is wie ik ben en het gaat nooit meer weg! Alleen betekent het niet dat ik er maar mee moet dealen! Want er is een manier om het voor jezelf een stuk relaxter te maken. En juist daarbij wil ik anderen graag helpen om hier ook hun weg in te vinden.
Een ongeorganiseerde chaos in je brein
In mijn jongere jaren was ik vooral druk bezig met wat er om me heen gebeurde, maar naarmate de tijd verstreek is de drukte verplaatst naar mijn hoofd. Ik spring niet meer letterlijk door de kamer. Sterker nog: eigenlijk ben ik heel makkelijk en relaxed. Ik neem het leven zoals het komt maar.. in mijn hoofd ben ik constant aan het hordelopen. Het voelt- of liever voelde in mijn hoofd als een enorme chaos waarin ik altijd op zoek was naar de finish. Ik voel, ruik, zie- en hoor alles om mij heen en helaas sprong ik daardoor ook vaak over de verkeerde horde of ging plat op mijn giechel.
Gelukkig heb ik geleerd dat het niet altijd nodig is om als een malle te blijven rennen. Vaak is het veel leuker om gewoon te genieten van de reis. En hoe gek het ook klinkt, die chaos kans soms ook superhandig zijn. Want het levert ook voordelen op! Zo kan ik heel goed visualiseren omdat ik in “plaatjes” denk. Daardoor kan ik heel gedetailleerd dingen onthouden. En als ik een hyperfocus krijg zoek ik binnen no-time alles tot op de bodem uit. Weliswaar dingen waar ik vaak niks mee kan. Zo weet ik nu bijvoorbeeld alles van koffiebonen omdat ik een nieuwe koffiemachine wilde. Uiteindelijk komen onze bonen nog steeds bij de supermarkt vandaan, maar dat terzijde.
Muurtjes afbreken
Tijdens mijn workshops heb ik gemerkt dat fotografie, ongeacht je ervaring, die “muur” ineens zichtbaar werd. En het viel mij op dat veel vrouwen over dezelfde hordes rennen als ik. Samen hebben we met behulp van fotografie een begin gemaakt om die muur af te breken, simpelweg door letterlijk anders naar de wereld en jezelf te kijken. Na hier lang over nagedacht te hebben, heb ik besloten om mijn “oude beroep” weer nieuw leven in te blazen en het te combineren met mijn liefde voor fotografie in de vorm van creatieve therapie. Ik blijf fotograaf maar daarnaast wil ik ook vrouwen laten zien dat het ook anders kan. Je hoeft jezelf niet altijd op de laatste plaats te zetten. Natuurlijk is het wel goed om rekening met anderen te houden, maar als je leert dat het je het ook samen kunt doen, wordt het veel makkelijker en leuker. Het maakt niet uit of je een fotograaf bent of niet; door anders te kijken, word je automatisch milder voor jezelf. En dan zie je dat het vaak wel meevalt en je precies weet wat je kunt doen als je hoofd weer even een “Error” heeft.
Is dit herkenbaar?
Heb je, net als ik, soms last van "kortsluiting" in je hoofd door alle prikkels, en zit dat je dagelijks in de weg? Klik dan op de link hieronder. Ik laat je graag zien hoe je hier praktisch mee om kunt gaan. Geen zweverig gedoe of eindeloos mediteren, maar samen gaan we ervoor zorgen dat je hoofd meer tot rust komt en je weer wat grip krijgt op de chaos.
Liefs, Willie
 |
Abonneren op:
Posts (Atom)
