Little kids, big adventures

 

Ik zit te bedenken wat ik eens zal vertellen. Maar er schiet mij helemaal niets te binnen. Ik kan wel gaan vertellen hoe mooi het bos is met de rode en goudgele bladeren. Of hoe leuk de herfstvakantie was. Of hoe heerlijk het is dat we een uurtje langer in bed hebben kunnen liggen omdat de wintertijd is ingegaan? Of dat ik weer teveel taart heb gegeten van de week.. Tja.. Ik kan van alles vertellen. Maar eigenlijk heb ik weinig zinvols te melden. En dat hoeft ook niet. De laatste tijd komt er al genoeg "zinnigs" binnen. Zoveel dat ik er soms helemaal kriegel van word. En dat is een van de redenen waarom ik behoorlijk op de rem getrapt hebt met Social Media. Veel te veel prikkels en veel te veel meningen. Ik heb niet vaak een mening. Alles wat ik hoor, zie of lees, daar heeft wel iemand een punt. En alles is al 10x gezegd. Dan hoeft mijn mening daar niet nog een keer bij. Zonde van mijn energie. En zonde van mijn kostbare tijd.

En dat vind ik eigenlijk wel fijn. Want die tijd besteed ik liever aan dingen waar ik echt plezier uit haal. Dus laat mij voorlopig maar even heerlijk in mijn eigen bubbel zitten. Gezellige taarten bakken, lekker koken voor mijn gezin.. Of een beetje dom op de bank zitten en voor mij uit staren, hossen door de bossen, stomme grapjes uithalen met mijn kinderen en lekker rond lopen met mijn camera. 

Laat mij maar mijn eigen avonturen maken van de wereld hoe ik deze graag zie. En van wie kan ik dit nu beter leren dan van kinderen? Want zij zien de wereld als een groot speelveld. Een wereld waar alles kan. En waar heel veel ruimte is voor nieuwe avonturen. En die avonturen beleef ik heel graag met hen mee..

Little kids, big adventures.