De symboliek van een stilleven

Stilleven: "Family, Where life begins and love never ends..." 

Ondanks dat ik bekend sta als een impulsieve flapuit, denk ik wel degelijk veel na over dingen. Voor ik een beslissing neem heb ik het in mijn hoofd al helemaal uitgewerkt. Dan komt het soms impulsief over maar in mijn hoofd is het al helemaal klip en klaar. Of zoals ik soms zeg: "Ik ben niet impulsief, ik neem alleen snel beslissingen." ;)  

Mijn gedachten zijn vaak complex. Ze schieten van hoofd naar bijzaken.. Vaak is het een chaos en kan ik er zelf ook vaak nauwelijks een touw aan vastknopen. Om mijn gedachten te kunnen begrijpen en rust in mijn hoofd te krijgen schrijf ik op wat ik denk of voel of zet ik mijn gedachten om in beeld of geluid door middel van fotografie of muziek. Maar daar gaat dus eerst een denkproces aan vooraf over hoe ik iets vorm ga geven. En dat kan soms best een tijdje duren. Dan moet ik er echt op broeden. En soms neem ik heel snel een “beslissing” omdat het plaatje of liedje in mijn hoofd al af is. 

Nu ben ik, net als ongetwijfeld veel van jullie, heel erg bezig in mijn hoofd met de toestanden vanwege de corona. En nee, ik geef deze nare ziekte bewust geen hoofdletter mee want dat gun ik het niet! Nu moet je weten dat het afgelopen jaar voor mij een roller coaster is geweest vanwege mijn gezondheid. Onverwachts ben ik een aantal keer in het ziekenhuis beland en geopereerd. Tegen de tijd dat ik hersteld was van de ene operatie en ging beseffen wat er eigenlijk gebeurt was, kreeg ik met de volgende te maken.. En ik kan je vertellen dat dit niet in je koude kleren gaat zitten. Dat doet heel veel met je. Als je eigen leven letterlijk in gevaar is, dan zie je pas hoe belangrijk bepaalde dingen en mensen voor je zijn en jij voor hen.. En hoe onbelangrijk dingen, mensen en situaties kunnen zijn waarvan je dacht dat ze ertoe deden. Hierdoor raak je soms vrienden kwijt maar je krijgt er ook een aantal bij. Of je stopt met bepaalde dingen te doen die je vroeger voor lief nam. En dat is mooi.. Want ik geloof dat je, zonder al te zweverig over te komen, met de juiste energie de juiste situaties, mensen en dingen om je heen verzamelt. En soms ontgroei je dit door omstandigheden. En dat gebeurt nu eenmaal.. Dat is het mooie aan het leven.. Die constante groei. 

Eén constante factor die blijft, dat is mijn gezin. Want zoals elke moeder kan ik vol overtuiging zeggen dat er werkelijk helemaal niets is in de wereld wat zo belangrijk voor mij is als mijn gezin. En natuurlijk mijn familie. Het klinkt afgezaagd maar het is wel zo! En dat besef is het afgelopen jaar ook een constante factor in mijn leven geworden. Elke ochtend ben ik nog steeds verrast en dankbaar dat ik weer wakker ben geworden. En dat ik mag genieten van mijn gezin en familie. Voor ze mag zorgen en dat ze nog in goede gezondheid zijn. En dat we samen weer een avontuur gaan beleven.. Hoe groot of klein dat avontuur ook is. Dat is oprecht het allerbelangrijkste in mijn leven. Tuurlijk, het gaat soms met ups- en downs. Want met een huis vol temperamentvolle mensen (goh, van wie zouden ze dat hebben?), en vooral nu vanwege de coronamaatregelen, vallen er soms best wel eens woorden. Maar slapen of weggaan met een boos hart.. Dat doen we niet! Want je weet nooit wat het volgende moment je brengt. Daar zijn we ons allemaal heel goed bewust van. We zijn er met elkaar en voor elkaar. Hoe groot en klein we in ons huis ook zijn… van jong tot oud.

Doordat we veel met- en bij elkaar zijn, zie ik ook hoe mooi de verschillen in leeftijd kunnen zijn. Het gezin is net als een vaas vol met mooie bloemen. Iedereen "shined" op zijn- of haar eigen manier! Het leven bestaat net als in de natuur uit seizoenen. 

Zo is onze jongste de lente.. Zij is een bloemknop die heel voorzichtig opengaat door de warmte van de zon. Popelend staat ze te wachten om net als haar grote broer en zus te kunnen pronken als de prachtige zomerbloemen die zij inmiddels geworden zijn. Want de zomer schittert in al haar fonkelende warme kleuren. En de zon laat zich tijdens die zomer veelvuldig zien! 

Mijn man en ik zijn de herfst.. Onze lente en zomer is voorbij. De fonkelende en stralende kleuren zijn al een beetje weg maar daar zijn prachtige aardetinten voor in de plaats gekomen. Rustige dieprode, bruine en gele tonen. Die als een warme deken de grond bedekken en de zomer- en lente bollen beschermen voor de komende winter. 

De winter.. die is hier gelukkig nog niet in huis.. Laat de herfst hier nog maar even genieten van de de lente en zomerzon. Maar ik kan mij zo voorstellen dat deze leeftijd ook een enorme charme heeft. Elke rimpel (of kras) in je gezicht heeft een waardevolle betekenis gekregen en is verbonden met een herinnering. De natuurlijke “tattoo’s of life.”

Terugkomend op hoe ik mijn verhaal begon.. dat ik om mijn hersenspinsels op orde te krijgen ze graag omzet in beelden. Want mijn gezin, die zo belangrijk voor mij is. Is niet alleen de hele dag om mijn heen. Zij zitten ook altijd in mijn hoofd en hart. En hoe zet ik dit, het meest waardevolle waar ik een dankbaar onderdeel van uit mag maken nu om in een beeld? En daar komt een stilleven dan als een perfecte vorm om de hoek kijken. Want een stilleven bevat heel veel symboliek. En die symboliek is perfect om vorm te geven aan de titel van mijn stilleven: "Family, where life begins and love never ends"

Zorgvuldig heb ik de bloemen uitgezocht en geschikt in een passende vaas… Prachtige lentebloemen, soms nog voorzichtig in de knop. Stralende zomerbloemen die volop staan te pronken in de vaas. Zo mooi dat je er niet omheen kunt! Blauwe druiven als symbool voor geduld. Want het leven is vooral geduld hebben om te kunnen groeien. Witte druiven als symbool voor vreugde. De granaatappel staat voor passie. Witte Margrietjes als onschuld. Een peer die al een beetje het verschrompelen is. En herfstbladeren die al wat rood en geel gekleurd zijn. En een Chinese vaas als symbool voor alle reizen die we gemaakt hebben en die we nog gaan maken. Ver weg of dichtbij in de achtertuin. 

En dan is daar ineens de brandende kaars. De kaars die brandt als het symbool van leven. Die het licht op de bloemen schijnt waardoor ze nog mooier uitkomen en ze nog beter zichtbaar zijn. En die blijft volop branden tot ie ineens vanzelf uitgaat of onverwacht uitgeblazen wordt door een ruwe windvlaag… Dan houdt het op….

Maar voorlopig hopen we daar maar niet op. En genieten we nog volop van elkaar en elke dag van de geur van vers gebakken brood. Van de Wisteria in de tuin die nu volop bloeit. Van de geur van Seringen waar we onderdoor lopen onderweg naar het bos. Van de ondergaande zon die de wereld elke avond verandert in een warme appeltaart. Van de heerlijk ruikende was die eindelijk weer buiten drogen kan. Van de knuffels van de kinderen. Van het samen onder een fleecedeken liggen en een film kijken. Van de vogels die fluiten. Van een strakblauwe lucht zonder vliegtuigstrepen… en zo kan ik wel even doorgaan.. Het zijn de kleine dingen die ertoe doen… 

“Family, where life begins and love never ends”